jueves, 10 de marzo de 2011

La vi en rosè

Espetupectut Blue. Especímen andromorfo. Acuáticamente riesgoso pringoso. Parlem de la euforia, d' això que provoca aquest moment teu de gloria. Enronarem malament, i tan que si. Parliamo decorritto pero nella forma en que si fa, veramente e stronsamente impolutto. Mara, mara, bicho, jabalí, jabalí. Espectro Patronum y más de aquello. Mirenciformes liendres, libélulas que rodean tus pensamientos fasci-nantes-radichetas; tan inverve sos. Te falla aquella parte del cerebro a la que no hemos podido penetrar. Te falla en períodos. Eras. Intrasnacionalmente recíproco, tonto, tosco, mocho, choto, chota, horrible, groncho, fallado, nulo, cero, raro, incogible y vagamente zaparrastroso pero feliz, requete feliz y provocador de felicidad, extraño, provocador de felicidad en mí, en vos, en aquél, en aquest, y en más, en trolls y descampados vivamente desiertos, poéticamente dormidos, taciturnos, y en muggles yonquis yanquis y vacíos de semen, de flujo, de liendres, ... y de ñaco.

1 comentario:

  1. ¡Tío, lo has hecho! Este pedazo de hostia al que llamas relato es genial, es surrealista, tonto y humorístico (sin dejar de ser genial). ¡Está de la hostia (perdón por la redundancia)! Te saludo desde la distancia.
    Norberto Chávez

    ResponderEliminar

hablá, expresate (o te busco).dale no temas